Gitti ve Uzun Yıllar Birdaha Onu Görmedim..

Uzun zaman önceydi.. Beş yaşlarında falanım sanırım..Genç bir adam gelmiş bizim eve.Adamı görünce çoçuk kalbimin derinliklerinde, bir sıcaklık hissettim bu genç adama karşı..Sanki bana çok yakın biri de, hem de çok uzak biri gibi..Adam belli karışık,düşünceler kafasında gelip gidiyor sanki.Biraz da huzursuz mu ne?Tuhaf bu adam,bizim evde ne işi var?

O zamanlar çoçuk halimle tanımlayamadığım bir kaç saniyelik duygular bunlar.Şimdi bakınca o küçük kızçocuğunu görüyor ve anlıyor gibiyim.


Annem: Baban geldi,sarıl hadi kızım babana..


Küçük kızçocuğu(içinden):Aaaa,babam gelmiş.Hani bebek getirecekti gittiği yerden.Bebek falan getirmemiş.Neyse, en azından gelmiş.. Annem artık o kadar çok konuşmaz onun hakkında.Hem artık o kadar uyumaz..Hep uyuyor,hem pek de gülmüyor.

Arada boşluk hatırlamıyorum sonrasını galiba yemek yedik...


Annem ve babam salonda beni dışarı çıkardı annem çünkü babam öyle istiyor.Anneannem koridorda bir aşağı, bir yukarı dolanıyor. Arada salonun kapısına doğru gidip konuşulanları duymak istiyor..Ne oluyor anlamıyorum,tuhaf bir gerginlik..Anneannem telaşlı hadi gir salona diyor.Girmek istemiyorum çünkü babam beni istemiyor..Anneannem zorluyor,giriyorum salona. Annem çok ağlamış, ben gelince belli etmek istemiyor ama ben anlıyorum. Sesini duydum konuşurken ağlıyordu..

Sonra boşluk hatırlamıyorum galiba uyuduk...

Sabah oldu annem çoktan işe gitmiş ama babam evde.Birşeyler alıyor kütüphaneden,kitaplarını alıyor.Annem demişdi bütün bu kitaplar hepsi babanın diye. O,hepsini okumuş bunların.Annem anlatırken anlıyorum hepsini okumak iyi birşey.Bende okuyacağım hepsini ama şimdi o götürüyor bazılarını.Okuyamam ki alıp götürürse..

Boşluk hatırlamıyorum...

Babam:Hadi kızım görüşürüz gene.(Öpüyor beni galiba ama tam hatırlamıyorum)

Küçük kızçocuğu:Tamam.

Boşluk hatırlamıyorum.

Merdivenlerin başındayım,annannem beni çimdikliyor.Sesizce konuşuyor,galiba babamın duymasını istemiyor..

Anneannem (Sesizce kulağıma doğru): Ağla,ağla arkasından ağla babanın.. Gitmez o zaman.

Taa aşağıya indi daha çok ağla diyor ve daha hızlı çimdikliyor..

Küçük kızçocuğu(içinden): Offf,çok acıdı ama ağlıyamıyorum..Niye ağlıycam ki, gitmek istiyor hem bebekde getirmemiş.Annemi de ağlatıyor.Gitsin bence..

Yalancıkdan ağlıyorum..Annannem bağır iyice bağır diyor..Bağırıyorum..

Babam geri geliyor..Başardım.. Anneanneme bakıyorum,yüzünde mutlu bir ifade var..

Babam beni alıyor,elimden tutuyor.Aşağıdaki bakkala götürüyor beni.Bana büyük bir çikolata alıyor..Hadi sen bunu ye, eve git şimdi diyor..Ben bir daha ki gelişimde, bunların daha güzellerini getirecem sana diyor.Bende tamam diyorum..

Boşluk hatırlamıyorum...

Eve girmişim bile..Anneannem niye geldin diyor.Git ben sonra gelicem dedi,gelirken bir sürü çikolata getircem dedi diyorum...Anneannem bana kızgın..Çikolata çok tatlı...Yiyip bitirmek istiyorum ama yiyemiyorum...Anneannem bir çikolata alıp gönderiverdi mi seni diye söyleniyor..Banada kızgın galiba.. Kandım çikolataya... Yesem şimdi anneannem kızar mı bana..

Babam kitaplarını aldı ve gitti..Uzun yıllar bir daha onu görmedim..