Perşembe, Temmuz 9

Gitti ve Uzun Yıllar Birdaha Onu Görmedim..

Uzun zaman önceydi.. Beş yaşlarında falanım sanırım..Genç bir adam gelmiş bizim eve.Adamı görünce çoçuk kalbimin derinliklerinde, bir sıcaklık hissettim bu genç adama karşı..Sanki bana çok yakın biri de, hem de çok uzak biri gibi..Adam belli karışık,düşünceler kafasında gelip gidiyor sanki.Biraz da huzursuz mu ne?Tuhaf bu adam,bizim evde ne işi var?


O zamanlar çoçuk halimle tanımlayamadığım bir kaç saniyelik duygular bunlar.Şimdi bakınca o küçük kızçocuğunu görüyor ve anlıyor gibiyim.


Annem:
Baban geldi,sarıl hadi kızım babana..


Küçük kızçocuğu(içinden):
Aaaa,babam gelmiş.Hani bebek getirecekti gittiği yerden.Bebek falan getirmemiş.Neyse, en azından gelmiş.. Annem artık o kadar çok konuşmaz onun hakkında.Hem artık o kadar uyumaz..Hep uyuyor,hem pek de gülmüyor.

Arada boşluk hatırlamıyorum sonrasını galiba yemek yedik...


Annem ve babam salonda beni dışarı çıkardı annem çünkü babam öyle istiyor.Anneannem koridorda bir aşağı, bir yukarı dolanıyor. Arada salonun kapısına doğru gidip konuşulanları duymak istiyor..Ne oluyor anlamıyorum,tuhaf bir gerginlik..Anneannem telaşlı hadi gir salona diyor.Girmek istemiyorum çünkü babam beni istemiyor..Anneannem zorluyor,giriyorum salona. Annem çok ağlamış, ben gelince belli etmek istemiyor ama ben anlıyorum. Sesini duydum konuşurken ağlıyordu..

Sonra boşluk hatırlamıyorum galiba uyuduk...

Sabah oldu annem çoktan işe gitmiş ama babam evde.Birşeyler alıyor kütüphaneden,kitaplarını alıyor.Annem demişdi bütün bu kitaplar hepsi babanın diye. O,hepsini okumuş bunların.Annem anlatırken anlıyorum hepsini okumak iyi birşey.Bende okuyacağım hepsini ama şimdi o götürüyor bazılarını.Okuyamam ki alıp götürürse..

Boşluk hatırlamıyorum...

Babam:Hadi kızım görüşürüz gene.(Öpüyor beni galiba ama tam hatırlamıyorum)

Küçük kızçocuğu:Tamam.

Boşluk hatırlamıyorum.

Merdivenlerin başındayım,annannem beni çimdikliyor.Sesizce konuşuyor,galiba babamın duymasını istemiyor..

Anneannem (Sesizce kulağıma doğru):
Ağla,ağla arkasından ağla babanın.. Gitmez o zaman.

Taa aşağıya indi daha çok ağla diyor ve daha hızlı çimdikliyor..

Küçük kızçocuğu(içinden): Offf,çok acıdı ama ağlıyamıyorum..Niye ağlıycam ki, gitmek istiyor hem bebekde getirmemiş.Annemi de ağlatıyor.Gitsin bence..

Yalancıkdan ağlıyorum..Annannem bağır iyice bağır diyor..Bağırıyorum..

Babam geri geliyor..Başardım.. Anneanneme bakıyorum,yüzünde mutlu bir ifade var..

Babam beni alıyor,elimden tutuyor.Aşağıdaki bakkala götürüyor beni.Bana büyük bir çikolata alıyor..Hadi sen bunu ye, eve git şimdi diyor..Ben bir daha ki gelişimde, bunların daha güzellerini getirecem sana diyor.Bende tamam diyorum..

Boşluk hatırlamıyorum...

Eve girmişim bile..Anneannem niye geldin diyor.Git ben sonra gelicem dedi,gelirken bir sürü çikolata getircem dedi diyorum...Anneannem bana kızgın..Çikolata çok tatlı...Yiyip bitirmek istiyorum ama yiyemiyorum...Anneannem bir çikolata alıp gönderiverdi mi seni diye söyleniyor..Banada kızgın galiba.. Kandım çikolataya... Yesem şimdi anneannem kızar mı bana..

Babam kitaplarını aldı ve gitti..Uzun yıllar bir daha onu görmedim..







17 yorum:

  1. Babalar hep uzaktan seviyorlar... Oysaki benim babam beni annemden daha çok severdi.

    YanıtlaSil
  2. @efsa,evet öyle galiba..

    YanıtlaSil
  3. Benzer olaylar...
    Evimiz, daha doğrusu anneannemlerin evi kalabalıktı. İçeride 3 adam vardı ki aralarından bıyıklı ve kolyeli olan sürekli bana bakıyordu. Ben anneannemin arkasına saklanmıştım. Annem elimden tuttu, "NoNeLeSS bak baban geldi" dedi,söylediğim tek cümleydi, "Anne babamın bıyığı var". Yıllardır boyadığı evimizin sonunda boyama işlemi bitmişti, bizi almaya, evimize götürmeye gelmişti. 5 yaşındaydım, evimize, anneannemlerden uzak, Ankara'dan uzak bir şehre götürecekti. Götürdü de...ama tam 6 sene sonra, yine güzel annem ve sonradan doğan biricik kardeşimle bizi yalnız bırakarak yine "baba" olmak zor olsa gerek çekip gitti...
    Babalar belki uzaktan sever ama benim babam sadece erkek, baba değil...

    YanıtlaSil
  4. @NoNeLeSS ne kadar da benzer seyler yasiyoruz aslinda donup arkamiza baktigimizda.Tesekkurler paylasdigin icin..

    YanıtlaSil
  5. 16 yaşıma kadar babama taptım.sonra o gitti.başka bir kadına.iki kızını arkasında bırakıp gitti.o kadına şiirler yazdı, o kadından bir çocuk istedi.umursamadı bizi ve gitti.beni ve kardeşimi yok saydı ve gitti.
    geri dönmedi mi, döndü tabii döndü ve bencilliğini yüzüne vurduğumda bana bir tokat attı.ilk defa vurdu bana..sinir krizi geçirdim ve hastaneye yattım.3 ay sonra o aniden öldü.
    ben hala psikolojik tedavi görüyorum..

    YanıtlaSil
  6. @biggeee,cok uzgunum inan ne diyecegimi bilmiyorum ama tum olumsuzluklara karsi hayata tutunmak lazim ve caban bosa cikmayacak.Su kisacik yazidan ne kadar da guclu oldugunu gorur gibiyim..

    YanıtlaSil
  7. tesekkür ederim nesli bende sizleri okudkça yalnız olmadığımı anlıyorum.hepimiz çok güçlü kadınlar olduk aslında bunlar hayatımızda ufacık bi anı olarak kalır umarım

    YanıtlaSil
  8. cok guzel ifade etmissin duygularini, cocuk gozunden cok guzel anlatmissin...

    YanıtlaSil
  9. üzüldüm yazdıklarına çok hem de içim acıdı.Gidenin arkasından ağlamamayı öğrenmişsindir en azından ağlıyınca gelmediğini.

    YanıtlaSil
  10. bu yazi oyle bir denk geldi ki anlatamam...1 seneyi askin dogru duzgun konusmadigim,maddi manevi hic bir destek almadigim, babam veya artik her neyse, aradi ve yine bilindik kufurler,beddualar...sebep mi?neden bosanma davasin da annenin tarafindasin, aldatan bi adamin bunlari soylemesi gayet ilginc gelmedi de degil hani...zaten hic bir zaman kuvvetli bi bagimiz olmadi.o her zaman bana basaramadin dedi bende haklisin diyip susmakla yetindim,hakliydi da...ama ben onunla maca gitmek istedim o gitti cukulata aldi ben ondan masal anlatsin istedim o gitti gofret aldi. ben ondan beni sevmesini istedim o gitti 17 yasimda daha resit olmamis oglunu lafta iyilik diyerek yurtdisina egitime gonderip kendini hakli zanneden ve sonrasinda dogum gunumde dahi bir kez arayip sormayan biri icin dunya nasil donuyordur,cercevesini ne tarafa cevirmistir...
    daha o kadar sey var ki anlatilacak ama neyse...iste bazen insan dusunmeden kendini alamiyor...KESKE terkedip gitseydi de ne kadar kotu biri oldugunu bilmeseydim hani keske sevdigini dusunseydim, sevmedigini bilmektense...kimileri de der hangi baba evladini sevmez iste bizim ki....
    kimisinin ki baba degil ama erkek benim ki o kadari bile degil...

    YanıtlaSil
  11. @faingel gene söylemek isterim ki,çocuklar hep hatırlıyor babaları ne yaptıysa,elli yaşında olsa bile bir insan anne babası söz konusu ise hep biraz çocuk.Özellikle babalar unutuyor belki çocuklarına neler yaptılar,belki de hiç farkında değiller,yüzleşmek istemiyor da olabilirler hep iyi şeyler yaptıklarını düşünüyorlar onlar için belki..Bizim mi hatalıyız acaba hatalarını onlara yapıcı bişekilde söylemediğimiz için susduğumuz için..

    YanıtlaSil
  12. evet susmak çok yanlış bir davranış, ben bizim evdeki baba despotluğuna ilk zamanlar annemden öğrendiğim bir sessizlik taklidiyle yaklaşıp, içime kapanan kendine güveni olmayan bir kız oldum, daha sonra kendi kişiliğim ve fikirlerim geliştiğinde, neden sustuk ki deyip bu kez de çok agresif bir insan oldum gene ben kabahatli oldum, o yüzden sonucu ne olursa olsun, bazı hataları zamanında söylemek en önemlisi galiba.

    YanıtlaSil
  13. @Melis kesinlikle katılıyorum.Üzüntülerini ve kırgınlıklarını zamanında dile getirmeli insan..

    YanıtlaSil
  14. Gidersen bana da bir dengini yolla
    Dinerse gözyaşın beni de ağla
    Arkanda beni bırak gönlüme aldırma
    Ardında bir beni bırak gönlüme duyurma.

    Yüzüne bakmam ellerinden tutmam
    Sözünü ben duymam
    Gideceksen durma.

    eline sağlık nesli...

    YanıtlaSil